Η Λίνα Σωτηροπούλου επιστρέφει δυναμικά με το νέο της βιβλίο “Τι είναι αγάπη” (Εκδόσεις Μεταίχμιο), σε εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη. Ένα τρυφερό έργο που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους, καλώντας τους να ανακαλύψουν τις πολλές όψεις του πιο αινιγματικού συναισθήματος.
Παράλληλα, η αγαπημένη συγγραφέας, που έχει χαρίσει στα παιδιά δεκάδες ιστορίες γεμάτες φαντασία, κάνει ένα νέο βήμα δημιουργώντας την Playmore: μια εταιρεία που σχεδιάζει πρωτότυπα παιχνίδια με στόχο να καλλιεργήσουν τη σκέψη, να προσφέρουν γέλιο και να δημιουργήσουν όμορφες αναμνήσεις.
Από το τρυφερό βλέμμα της συγγραφής μέχρι τον πολύχρωμο κόσμο του παιχνιδιού, η Λίνα Σωτηροπούλου συνεχίζει να εμπνέει μικρούς και μεγάλους, μιλώντας για την αγάπη, τη δύναμη της παιδικής λογοτεχνίας, αλλά και τη σημασία του παιχνιδιού που μας ενώνει.
Τη συναντήσαμε, τη ρωτήσαμε και την «ανακρίναμε».
Η συγγραφέας παίζει με τις λέξεις και τις παιδικές απορίες για να δείξει πως η αγάπη είναι άλλοτε αστεία, άλλοτε τρυφερή και πάντα… τεράστια. Είναι το ιδανικό ανάγνωσμα για οικογενειακές στιγμές στο σπίτι, αλλά και ένα εξαιρετικό εργαλείο για δασκάλους και νηπιαγωγούς που θέλουν να ανοίξουν συζητήσεις γύρω από τα συναισθήματα στην τάξη.
Η συνέντευξη
Ως συγγραφέας που γράφετε συστηματικά για παιδιά, πώς αντιλαμβάνεστε την ευθύνη της λογοτεχνίας απέναντι στα συναισθήματα των μικρών αναγνωστών;
Όλα ξεκινάνε από το σεβασμό απέναντι στον αναγνώστη. Οι μικροί αναγνώστες λοιπόν, αυτά τα υπέροχα πλάσματα, έχουν μια τεράστια δύναμη. Έχουν την ικανότητα να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Αν το αντιληφθούμε αυτό, το βάρος της ευθύνης που φέρουμε όχι μόνο ως συγγραφείς αλλά και ως ενήλικοι, είναι τεράστιο. Οπότε ξεκινάω με σεβασμό και φυσικά χωρίς να ξεχνάω το παιδί που κρύβεται μέσα μου.
Ποια ήταν η πιο τρυφερή αντίδραση που πήρατε από μικρούς αναγνώστες;
Έχω κάνει πάρα πολλές παρουσιάσεις. Είναι πολλές οι φορές που η παρουσίαση τελειώνει με αγκαλιές σφιχτές που δεν σε αφήνουν να φύγεις. Δεν θα μοιραστώ όμως την πιο τρυφερή αλλά την πιο διασκεδαστική ερώτηση που μου έχουν κάνει. Με ρώτησε λοιπόν ένα παιδάκι που πήγαινε πρώτη δημοτικού αν έχω σκοπό να γράψω βιβλία για μεγάλους. Του απάντησα ότι δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου και τότε ακούστηκε ένα τεράστιο ΟΥΦ. Παραξενεύτηκα και ρώτησα γιατί τόσο μεγάλη ανακούφιση και η απάντησή του ήταν: “Ευτυχώς, γιατί τα βιβλία για μεγάλους δεν έχουν εικόνες και για να καταλάβεις τι λένε… πρέπει να τα διαβάσεις”. Νομίζω είναι ότι πιο αστείο μου έχουν πει μέχρι τώρα.
Το βιβλίο προτείνεται να διαβάζεται αγκαλιά. Πώς φαντάζεστε αυτή τη στιγμή ανάμεσα σε γονείς και παιδιά;
Η αγκαλιά για το παιδί είναι η ασφάλειά του, η σιγουριά του και παράλληλα ενεργοποιούνται τα συναισθημάτων της εμπιστοσύνης και της οικειότητας.
Είναι όμως και η ευκαιρία του γονιού να συνδεθεί με το παιδί και ίσως ο μόνος τρόπος να εισπράξει και να δώσεις τόσο πολλή αγάπη. Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, σας προτείνω να το κάνετε. Θα είναι από εκείνες τις στιγμές που ο χρόνος σταματάει και δημιουργεί αναμνήσεις που δεν θα ξεχάσετε ποτέ.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να περάσετε από τη συγγραφή παιδικών βιβλίων στη δημιουργία παιχνιδιών;
Έχω άλλα δύο αδέρφια και το παιχνίδι ήταν κάτι που δεν μας έλειπε ποτέ. Παιχνίδια έξω στις αυλές αλλά και πολλά επιτραπέζια μέσα στο σπίτι. Αναμνήσεις άπειρες και ανεξίτηλες. Το ίδιο συνέχισα να κάνω και με τα παιδιά μου. Βιβλία στο σπίτι υπήρχαν πάντα και πριν ακόμα τα διαβάσουμε τα χρησιμοποιούσαμε για κατασκευές. Παιχνίδι λοιπόν και με τα βιβλία Στην τελική όλα ένα παιχνίδι είναι. Κάπως έτσι λοιπόν μου ήρθε μια ιδέα να φτιάξω τα δικά μου παιχνίδια. Όλα ξεκινούν με μια ιδέα που κάποιος αποφασίζει να πιστέψει σε αυτήν. Αυτό λοιπόν έκανα και εγώ και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η PLAYMORE, για να φτιάξουμε ακόμα καλύτερες αναμνήσεις παίζοντας.
Με ποιον τρόπο αυτά τα παιχνίδια βοηθούν τα παιδιά να καλλιεργήσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους;
Τα παιχνίδια έχουν κανόνες. Μαθαίνεις μέσα από αυτούς. Το παιδί παρατηρεί, κοινωνικοποιείται, αναπτύσσεται σε πολλούς τομείς και είναι και ένας τρόπος να εκτονωθεί και να εκφραστεί. Από τη μια μεριά λοιπόν οι κανόνες του παιχνιδιού και από την άλλη… η ζαβολιά. Εκεί έρχεται και μπαίνει η φαντασία και η δημιουργικότητα. Δεν ξεχνάω την ανιψιά μου που προσπαθούσε να με πείσει για κάποιους “νέους κανόνες” στο σκάκι, ή τη μικρή μου κόρη που ήταν μόλις τεσσάρων χρονών και είχε βρει έναν τρόπο να σε κοιτάει στα μάτια σαν κουτάβι και να ρίχνει ταυτόχρονα δύο κάρτες αντί για μία στο UNO. Παιχνίδι λοιπόν με παρέα, με αδέρφια, με φίλους, με γονείς. Νικητής σε όλα τα παιχνίδια είναι αυτός που διασκεδάζει περισσότερο.
ΦΤΙΑΞΤΕ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ.
*** Η Λίνα Σωτηροπούλου γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε λογιστική, αλλά γρήγορα άφησε τους αριθμούς για να πλέξει ιστορίες και παραμύθια που γεννούν χαμόγελα σε παιδικά πρόσωπα. Εκτός από συγγραφέας, δημιουργεί επιτραπέζια παιχνίδια για γονείς και παιδιά μέσα από το e-shop playmore.gr, με σκοπό να χαρίζουν στιγμές επικοινωνίας και αναμνήσεις.